11.பாகிஸ்தானை வெல்லுமா இந்தியா?

"இனிமேல் வரும் ஒவ்வொரு பாகிஸ்தானிய அரசும் அதற்கு முந்தைய அரசை விட மோசமானதாகவே இருக்கும்" என்று தனது மறைவுக்கு சில மாதங்களுக்கு முன்பு கணித்தார் ஜின்னா.தேசத்தந்தையின் அந்த வாக்கை மெய்யாக்க பாகிஸ்தானிய அரசுகள் தவறவே இல்லை :-)பாகிஸ்தானின் புகழ்பெற்ற எழுத்தாளரான கவ்சாஜி சொல்வதுபோல் "ஜின்னா அந்த வரிகளை மிக உறுதியுடனும்,எதிர்காலம் பற்றிய சிறந்த ஞானத்துடனும் சொன்னார்"

காஷ்மீர் குறித்த இரு அரசுகளின் நிலைப்பாட்டை,போர்த்தந்திரங்களை அலசி ஆராய்ந்தால் பாகிஸ்தானின் ராஜதந்திரங்களை இந்திய அரசு எதிர்கொண்டு முறியடித்த கதைகள் தெரியவரும்.இந்தியாவில் மத்திய அரசுகள் மாறி,மாறி வந்தபோதும் காஷ்மீர் குறித்த அவற்றின் கொள்கைகள் மாறுவதே கிடையாது.தமிழக அரசியலை பிடித்திருக்கும் சாபக்கேடான அரசியல் விரோதம் மத்திய அரசியலில் இல்லை என்பது நாம் மகிழ்ச்சி அடைய வேண்டிய விஷயம்.

காஷ்மீரை யுத்தம் மூலம் அடையவே முடியாது என்பது பாகிஸ்தானுக்கு 1965,1971 யுத்தங்கள் முடிந்தபின் தான் தெரியவந்தது என்று சொன்னால் அதிசயமாக இருக்கும்.ஆனால் அதுவரை பாகிஸ்தானிய அரசு அப்படி ஒரு நம்பிக்கையை தான் தன் மக்களுக்கு ஊட்டிக்கொண்டிருந்தது."1 பாகிஸ்தானிய சிப்பாய் 10 இந்திய சிப்பாய்களுக்கு சமம்" என்று பெருமை பேசி இந்தியாவின் ராணுவ வலிமையை குறைத்து மதிப்பிடும் செயலை பாகிஸ்தான் அரசு செய்தது.மக்களுக்கு தன்னம்பிக்கை ஊட்ட சொல்லப்பட்ட அந்த வாசகத்தை அரசும் ராணுவமும் நம்பியதுதான் பரிதாபம்.1965ல் முதல் ஆப்பை வாங்கிய பாகிஸ்தான் ராணுவம் அதன்பின் அம்மாதிரி சொல்லுவதை குறைத்துக்கொண்டது.

1971ல் நடந்த யுத்தம் பாகிஸ்தானுக்கு எதிராக இந்தியா நடத்திய முக்கிய காய்நகர்த்தல்.இந்திரா காந்தி அப்போது காட்டிய ராஜதந்திரமும்,விவேகமும் பிரமிப்பை ஊட்டுபவை.பாகிஸ்தான் மிக பலவீனமாக இருந்த நேரத்தில்,பாகிஸ்தான் ராணுவத்தின் பெரும்பகுதி பங்களாதேஷில் இருந்த நேரத்தில் போரை துவக்கி வெறும் பதினாறு நாளில் பாகிஸ்தான் ராணுவத்தை சரணடைய செய்தார்.பாகிஸ்தான் தனது பாதி நிலப்பரப்பை அன்று இழந்தது.

நிலப்பரப்பு போனது என்பதை விட பல சோகங்கள் பாகிஸ்தானுக்கு நிகழ்ந்தன.சீனா உதவிக்கு வரும்,அமெரிக்கா உதவிக்கு வரும் என பாகிஸ்தான் தீவிரமாக நம்பிக்கொண்டிருந்தது.ஆனால் அமெரிக்காவோ சீனாவோ இந்தியாவை தாக்கினால் சோவியத் யூனியன் இந்தியாவின் உதவிக்கு வரும் என்ற உறுதியை இந்திரா பெற்றிருந்தார்.அதனால் அமெரிக்காவின் 7வது கடற்படை பாகிஸ்தானுக்கு உதவிக்கு வரும் என்ற பகல்கனவு தகர்ந்து போனது.

அப்போது எல்லைக்கட்டுப்பாட்டு கோட்டை எல்லையாக ஏற்க வாயளவில் ஒரு ஒப்பந்தம் இந்திரா,பூட்டோவால் போடப்பட்டு பூட்டோ கெஞ்சியதால் கைவிடப்பட்டது.அதை ஒப்பந்தமாக போடாதது இந்தியா செய்த ஒரு ராஜதந்திர தவறு என்பதை குறிப்பிட்டே ஆகவேண்டும்.வெற்றிக்களிப்பில் இந்திராகாந்தி அந்த தவற்றை செய்தார்.

1971 முடிந்தபின் பாகிஸ்தானில் நிலவிய சோகத்துக்கு எல்லையே இல்லை.அது சாதாரண தோல்வி அல்ல.கம்பர் சொல்லுவதுபோல்

வாரணம் பொருத மார்பும், வரையினை எடுத்த தோளும்,

நாரத முனிவற்கு ஏற்ப நயம் பட உரைத்த நாவும்,

தார் அணி மவுலி பத்தும், சங்கரன் கொடுத்த வாளும்,

வீரமும், களத்தே போட்டு, வெறுங் கையே மீண்டு போனான்

என்பதுபோல் புகழ்,மானம்,வீரம் அனைத்தையும் பங்களாதேஷில் தொலைத்துவிட்டு போர்க்கைதிகளாய் 90,000 படைவீரர் இந்திய சிறையிலிருக்க வளையல் அணிந்த ஒரு பெண்ணிடம் தலைகுனிந்து ஒப்பந்தம் போட்டு கெஞ்சி கூத்தாடி தன் படைவீரரை காப்பாற்றி அழைத்துக்கொண்டு போன அந்த கேவலத்தை பாகிஸ்தானிய அரசால்,அதன் ராணுவத்தால்,அதன் உளவு அமைப்புக்களால் இன்றுவரை மறக்க முடியவில்லை.

இந்தியா ஒரு பிராந்திய வல்லரசு,தன் ராணுவம் இந்தியாவுக்கு நிகரில்லை, தான் சர்வதேச அரசியலில் தனிஆள் என்ற நிதர்சனம் பாகிஸ்தானை வாட்டியது.

இந்தியாவுக்கு அடிகொடுக்க வேண்டும்,பங்களாதேஷில் தனக்கு நடந்ததை தான் இந்தியாவுக்கு காஷ்மீரில் செய்ய வேண்டும் என்ற வெறி பாகிஸ்தானிய ராணுவத்திடமும்,உளவு அமைப்புக்களிடமும் அதன்பின் புகுந்தது.

(தொடரும்)